Via Datumprikker kwam er een verzoek binnen om te posten bij de 40e Unicefloop. Ondanks dat ik al een paar jaar mijn diploma bezit is het posten er nog niet zo van gekomen en dit leek mij een leuk evenement om ook post-ervaring op te doen. Het ergste wat er kan gebeuren lijkt me dat je niet weet wat je moet doen, maar gelukkig sta (of fiets) je altijd met zijn tweeën. Samen kom je er wel uit.
Vóór het posten kon beginnen heb ik eerst mijn wagen volgeladen bij coördinator Demelza, zodat we voorzien van EHBO-tassen, jassen, AED, coldpacks en de opvallende beachflag goed beslagen ten ijs konden komen.
Voorzien van consumptiebonnen voor koffie, thee of iets fris heb ik me zaterdagochtend samen met mede-posters Arian, Dominique en Arnold met tafel en stoelen voor de schouwburg geïnstalleerd. Door de beachflag waren we goed zichtbaar.
Om 9 uur werd de loop geopend door Sipke Jan Bousema, ambassadeur van Unicef en presentator van (kinder)programma’s op tv. De Unicefloop is een wandeltocht van 5, 10 of 15 kilometer voor kinderen van Hoornse basisscholen. Zij laten zich sponsoren om geld op te halen voor Unicef, dit jaar voor Schoon drinkwater in Sierra Leone. Er kwamen uiteindelijk 1.575 kinderen aan de start vergezeld door (groot)ouders, meester en juffen. Gelukkig stonden er verkeersregelaars bij het zebrapad voor de schouwburg, om aanrijdingen met ongeduldige automobilisten te voorkomen.
Nadat de eerste wandelaars op pad waren zijn Dominique en Arian op de fiets gesprongen om langs de route mensen te kunnen helpen. Zij kwamen op een totaal van twee pleisters en een hoop “grappige” opmerkingen dat ze ook best mee konden lopen.
Op het plein liep het ook niet storm. Na een aantal pleisters kwam er een moeder naar de post die over haar zoontje gestruikeld was. Het jongetje lag onderop en moeder was bang dat het misschien zijn arm gebroken had. De jongeman in kwestie was erg rustig en huilde niet. Hij kon vertellen waar het zeer deed en het leek niet gebroken. We hebben hem een mitella omgedaan en moeder geadviseerd om het in de gaten te houden. Nadat ze zijn vertrokken voor de zekerheid nog even de fiets-posters ingeseind, maar we hebben ze niet meer gezien, dus we gaan er vanuit dat het allemaal goed is gegaan.
Terwijl de fietsers net terug waren om even bij te tanken, werden we gevraagd om mee naar binnen te gaan. Er was een jongetje onderuit gegaan/ flauw gevallen, maar hij was wel weer bij kennis. Toen we aankwamen was hij rustig wat aan het drinken en van de mensen achter de bar hadden ze al een natte theedoek gekregen om te koelen. Ook in dit geval in gesprek gegaan met zowel moeder als kind en de overige mensen op afstand gehouden. Het was behoorlijk warm in de hal, waar ze zich na afloop van de wandeltocht weer moesten melden, dus zijn we voorzichtig naar buiten gelopen voor frisse lucht. Het slachtoffer maakte een heldere indruk en met zijn moeder zijn we tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk een combinatie van warmte en spanning geweest is. Ze zijn daarna rustig naar huis gegaan.
We hadden het geluk dat in beide gevallen de moeders er vrij rustig onder bleven. Anders zouden we er meer “werk” aan gehad hebben. Dan hadden we de presentatie over Alertheid, die Theone Kampstra tijdens de jaarvergadering gehouden heeft, in de praktijk moeten brengen: wat kun je doen om iemand weer rustig te krijgen/ met normale alertheid.
Rond één uur hebben we de spullen weer opgeruimd. Alles bij elkaar een leuke ochtend gehad. Met mooi weer, voor blije mensen en onder het genot van Djembe-muziek een hapje en een drankje gepost en alle slachtoffers goed kunnen helpen.
Posten? Leuk, dat moet ik vaker doen!
Petra Brakeboer
[print_gllr id=232 display=short]